Verslag trainingsweekend 6 & 7 april 2019

Na bijna 6 maanden keihard trainen in sportschoolruimtes, slaapkamers en andere duistere vertrekken, en een enkeling die volhoudt alleen maar op De Meer te trainen was het weer zo ver: het Jaarlijkse Vloot Fryslân Trainingsweekend is begonnen.
De instructies waren heel duidelijk; stipt om 9 uur zou de boot vertrekken en moesten alle tassen, koffers en dozen vol proviand ingeladen zijn op de bijkans ‘eigen’ rubberboten van onze vloot.
Het is maar goed dat de banden goed opgepompt waren want de boot werd volledig afgeladen met voornamelijk kratten bier, dozen vol wijn en een klein zakje fruit (waarover later meer).
Zoals gebruikelijk was iedereen stipt op tijd aanbeland op het eiland en konden we met slechts enkele minuten vertraging starten door het woord aan de dames Anneke Bouwmeester en Sanne Akkerman te geven.
Een introductie was niet nodig omdat de dames ook in 2018 al voor de groep stonden. Dit was ook goed te merken. Van zenuwen was geen enkele sprake en de sfeer zat er na enkele seconden al goed in toen Anneke aankondigde dat de meeste aandacht dit weekend zou uitgaan naar het opbouwen van conditie.
De opmerking van Luut dat ”.. wij de grapjes wel maken..” bleef niet goed hangen. Het bleek een voorbode voor een training waarin niemand werd gespaard in de confrontatie met zijn eigen kunnen.
Na de aftrap werd begonnen met een rituele dans waarin wij de weergoden aanriepen om ons dit weekend vooral te voorzien van mooi zeilweer; wind en zon wilden we graag hebben. de weergoden bleken ons goed gezind maar dat wisten we op dat moment natuurlijk nog niet. Bijkomend voordeel van deze dans was dat we instant fit waren om het water op te gaan.

Het programma van de eerste ochtend was even eenvoudig als zinvol; eerst even wennen aan het uitgezette parcours van een baan met bovenboei en de startlijn als gate. (drie boeien dus). Vervolgens een heuse kwalificatie race voor groep 1 of 2. De eerste 9 boten die het eerst voor de tweede keer bij de bovenboei zijn zitten in groep 1, de rest dus in groep 2.
Hoewel er natuurlijk helemaal niks op het spel stond kwam na een lange winterslaap toch weer het strijdvaardige in een ieder naar boven. Over stuurboord naar de bovenboei, nog net even voor die bakboord boot langs, niks was te veel om toch maar zeker bij de eerste 9 te eindigen, alsof er geen leven in groep 2 bestond…
Uiteindelijk bleek de samenstelling van beide groepen een redelijke aftekening van een gemiddelde vloot Fryslân wedstrijd. (een enkele vreemde eend in de bijt daargelaten.)
Nadat de groepen samengesteld waren kon het echt werk beginnen; hazestarten en een lang rak, gevolgd door een overstag op commando en zo een paar keer. Daarna opnieuw groeperen waarna Sanne of Anneke een nieuwe haas uit hun hoge hoed toverden en het ritueel opnieuw kon beginnen.
Soms bleken dit volleerde paashazen op snelheid te zijn waardoor de niet oplettende zeiler teleurgesteld op tientallen meters achter de staart van deze haas langs koerste. Hadden we maar beter moeten luisteren naar Rob die ons er bij de voorbespreking fijntjes op wees dat hij geen zin had om tijden op treuzelende zeilers te moeten wachten.
Eenmaal aanbeland aan de hoge kant van het meer gingen we eerst keuring in een rijtje als jonge kuikens achter de moederkip aan om vervolgens op commando het voordewindse rak te kiezen alwaar we opnieuw persoonlijk getraind werden door Sanne of Anneke.
Een enkeling van ons bleek niet de hele winter in een winterlsaap te zijn geweest maar nagedacht te hebben over de optimale houding; bij navraag bleek de reden even simpel als logisch; zo zie ik meer en heb minder last van mijn knieen. Regelementair niks tegen in te brengen.
Na het ochtendprogramma werden we in de Roerkoning getrakteerd op de zeer verzorgd lunch welke ook dit jaar weer met heel veel zorg was bereid door Hielda Bosma. Het trainingsweekend is inmiddels niet meer compleet zonder alle lekkernijen tijdens het middaguur.
Na de lunch volgende de nabespreking van hetgeen er die ochtend op het meer was gedaan. Er was ons vooraf de opdracht mee gegeven om de boot vooral horizontaal te zeilen. Dit komt de snelheid ten goede.
Mooi voorbeeld van wat er gebeurd als er te heel helling in het schip zit: je ziet dat er te veel roer moet worden gegeven wat een remmende werking heeft op de boot. Verbeteropties zijn:
- meer hangen - minder druk in het zeil brengen
De boot zal dan horizontaler komen te liggen en er is minder roer nodig.
Later die dag maar ook vooral op zondag is er veel aandacht besteedt aan het starten. Eerder die dag was vastgesteld dat onze manier van starten wel heel vriendelijk was meerdere keren waren er nog diverse boten enkele seconden voor de start nog vele (tientallen) meters van de startlijn verwijderd met als gevolg het verlies van vele kostbare meters op de rest van het veld en nog erger; je raakt verloren in de vuile wind van je tegenstanders en kunt niet meer je eigen plan trekken
Later het weekend is er veel op getraind met als gevolg een veel mooiere startlijn en boten die op snelheid zijn op het moment dat de toeter gaat.
Met het prachtige weer van de zondag hebben we dit jaar een meer dan geslaagd trainingsweekend gehad. Rest mij nu alleen nog alle mensen te danken die zich ingespannen hebben om dit weekend tot een groot succes te maken; hulde aan iedereen!