Verslag en uitslag Goldcup 2020

Uitslag:

Link naar uitslag Goldcup 2020 (/content/31474/download/clnt/94607_Uitslag_Goldcup_2020.pdf) 

Het is een goede gewoonte bij de Olympiajolzeilers om een Goldcup te organiseren op een water waar het jaar daarop een ONK plaatsvindt. Enige voorwaarde is dat er op dát water nooit eerdere een Olympiajolwedstrijd is geweest. Omdat vloot Friesland gezegend is met veel en vooral ook ruim zeilwater, kun je er vergif op innemen dat die Friezen voorafgaand aan ieder ONK er wel een Goldcup uit weten te persen. Zo ook in 2020. Ondanks tegensputteren van de toenmalige wedstrijdsecretaris is het er afgelopen weekend toch van gekomen en dat hebben de deelnemers geweten ook.

Het water was ruim, de haven bijna volledig tot onze beschikking, de helling was breed genoeg voor 2 trailers, de camping op kruipafstand, de kroegbazin was ons goed gezind, de wedstrijdleider was een topper van internationale allure, dus wat kon er nog misgaan; nou toch nog wel een en ander, maar daarover later meer.

Zoals gezegd, zaterdag om half tien was er, met voldoende ruimte om anderhalve meter aan te houden het palaver op het grasveldje naast Badmeester Keimpe te Balk. Traditiegetrouw worden dan nog even de belangrijkste punten van de Sailing Instructions uitgelicht. Wedstrijdleider Piet van der Zwaag geeft kort uitleg over de te varen baan, een op-en-neer baan met een grote  gele bovenboei, een iets kleinere rode  spreader, waarbij na het 2e kruisrak de gele bovenboei komt te vervallen en de oranje spreader de rol van bovenboei overneemt, met tenslotte als finish na de gate een gijpboei richting het startschip wat dan dus de rol van finishboot heeft overgenomen. Volgt u het nog, nou de meeste zeilers, keurig voorzien van mondkapje waarschijnlijk niet meer, maar die zullen wel gedacht hebben, ik kom toch niet als eerste bij die bovenboei aan, en tsja, dan kun je nog wel eens voor teleurstellingen komen te staan, maar ook daarover later meer. Vervolgens het woord aan Leo-Pieter Stoel die het al een uitdaging vond om Burgemeester van Ameland te zijn, maar nu voor de uitdaging staat om voor 35 Olympiajol zeilers in zijn eentje het protestcomité te vormen. Hij legde haarfijn uit hoe het snelrecht op het water in zijn werk ging; geduldig legde Leo-Pieter uit wat je allemaal moest doen om je gelijk te halen, eerst in een gierende wind duidelijk maken wat de kern van het bezwaar was, vervolgens in de striemende regen keurig op je beurt wachten tot je je zeilnummer op een bordje zag wat omhoog gehouden zou worden door Carolien, die de akties van Onno niet wilde missen (maar daarover later meer) waarna je naar zijn kotter kon komen, dan je zeil laten zakken en in het bijzijn van je slachtoffer nogmaals uitleggen wat er gebeurd was. Nou ga er maar aan staan bij windkracht 6 en slagregens midden op het Slotermeer. Menig zeiler had toen al besloten geen protest in te dienen en om een lang verhaal vooraf kort te maken, er zijn ook geen protesten geweest. Wel heeft een enkele BoBo (nee niet Bouwe Bouma) twee rondjes moeten draaien. De kotter van Leo-Pieter heeft overigens prima dienst als gedaan als tribune om niet zeilers alsnog deelgenoot te maken van de wedstrijd. Waarvoor natuurlijk onze dank!

De windvoorspellingen waren stevig, de discussies vooraf over wanneer we wel of niet zouden starten eveneens. Aangekomen in Balk leek het allemaal reuze mee te vallen, maar schijn bedriegt, de wind kwam uit het zuidwesten en daarmee lag Balk aan hogerwal. Inmiddels kwamen er ook al de berichten uit Sneek dat de KWS alle wedstrijden voor die dag alvast had afgelast, maar dat waren dan ook geen Olympiajol zeilers zullen we maar zeggen. Wij gingen in ieder geval wel van start. Om precies 10.27 ging het eerste waarschuwingssein verloren in een windvlaag van naar schatting 30 knopen. Gelukkig had Piet ook nog wat vlaggen meegenomen, anders zou de voltallige vloot te laat zijn geweest, nu beperkte zich dat tot een paar ongelukkigen waaronder Ton en Jan T die zich moesten haasten om nog net (niet) binnen de minuut alsnog over de startlijn te komen en niet meteen met een DNS te beginnen. De gelukkigen die wel op tijd, en dus niet te vroeg (Max) van start gingen, kregen het voor de kiezen; meer dan stevige vlagen, striemende regenbuizen wisselden af met een vriendelijke zon. Het leek er zelfs op dat de wind wat minder werd waardoor het veld redelijk compact bleef. Omdat we op zaterdag de bovenboei over bakboord rondden ging het er redelijke rustig aan toe. Onno rondde als eerste de boei, gevolgd door Pier Thomas en Thies, daarachter de achtervolgers Maarten, Wilco en Sybrand. Deze volgorde zou niet veel meer wijzigen en dankzij een wegzakkende wind was het eigenlijk een saai potje. Ton wist zijn achterstand bij de start nog een klein beetje goed te maken, misschien wel dankzij zijn nieuwe Hagoort radiaalzeil (ja dat leest u goed) maar Jan T ging toch als hekkensluiter de meet over.

Inmiddels was de wind weer aardig toegenomen en werden we geteisterd door hevige windvlagen met hoosbuien die er voor zorgden dat de golven door de regen werden platgeslagen. Mochten er nog optimisten zijn die dachten droog aan wal te komen dan was nu wel alle hoop verloren. Ook op het startschip hield men het voor gezien en werd de lunchpauze ingezet. Badmeester Keimpe, uitgebaat door Kyra Boekelman verzorgde een prima lunch, waarna we om 14.30 toch weer van start gingen. Hoewel de stevige trek was gestild was de wind dat alles behalve. Dikke vlagen werden afgewisseld met nog dikkere vlagen en menig zeiler hield het voor gezien. Van de 25 starters in de ochtend waren er nog 17 over in de middag race, waar opnieuw het startschot verloren ging in een gierende wind. Gelukkig had nu wel iedereen zijn horloge goed gezet en geheel tegen de gewoonte van de Olympiajol traditie in, werd er feilloos gestart. Opnieuw ging Onno op kop, ditmaal gevolgd door Sybrand en Thies. Dat Onno in de voordewindse rakken ongenaakbaar bleek, was voor hem maar goed ook, want Sybrand wist hem keer op keer op de kruisrakken weer in te halen. Helaas voor Sybrand was het laatste rak zo’n voordewinds rak waardoor hij Onno toch als eerste over de lijn zag gaan. In race 2 was hij zo goed als zeker van de tweede plaats; nog even de gijpboei ronden en het tweetje was in de pocket. Helaas, de gijp ging nog goed maar de rol die er achteraan kwam bleek zijn Waterloo, hij kreeg de boot niet meer uit de rol en het hele zaakje belandde pardoes in het water. Geheel buiten adem wist hij de boot weer overeind te krijgen en alsnog binnen de tijd te finishen, 17 punten waren zijn deel maar beter dat dan een DNF. Overigens was hij die middag niet de enige die zijn vaantje verloor. Vlak voor de start van de 2e wedstrijd werd Ton verrast door een windvlaag en hield de boel niet droog en zag dus ook race 2 verloren gaan, ook Reinout en nog een paar anderen hielden het midzwaard niet onder water. Genoeg kandidaten dus voor de Bademeister Prijs, in het leven geroepen voor de fanatiekste (of origineelste) zwemmer.

Na de 2e race hield het comité het voor gezien en was het tijd voor herstelwerkzaamheden aan de boot of inwendige mens. Tussenstand zaterdag: Onno 1, Thies 2 en Wilco 3. Daarachter Maarten, Rob, Bart, Timo en Jan vA, Luut en Mark B op de 10e plaats. Sybrand was door zijn zwembeurt naar de 12e plaats gezakt en Pier Thomas die zijn zwemvest vergeten was in race 2 zakte naar plaats 17. Dat deze plekken niks zouden zeggen over het eindklassement zou de volgende dag blijken.

De rest van de middag brachten wij door op het zonnige terras van Badmeester Keimpe onder het genot van een lekker koud biertje of ander drankje; de zon liet zich inmiddels weer volop zien en we zaten aan hogerwal dus van de wind hadden we geen last. Om halfzeven stond een heerlijk buffet om ons te wachten onder de resolute maar zeer vriendelijke corona-regels van Kyra.

Zondag eerste start om 9.30, vroeg opstaan en goed wakker zijn was het devies. Hadden we op zaterdag de bovenboeironding over bakboord, vandaag zou dat over stuurboord gaan. Altijd goed voor een hoop geschreeuw STUUUUUUURBOOOOOORD! . De wind had er weer zin in en ook het regenwater bleek nog niet allemaal opgedroogd. In de ochtend hebben wij 3 races gevaren en waar op zaterdag Onno ongenaakbaar was, bleek nu Thies een geduchte tegenstander met zijn nieuwe zeiltje. Met enige aarzeling had hij met succes een zeilwissel aangevraagd en wat hem betreft kon de strijd beginnen. Onno gaf zich echter niet zomaar gewonnen en schreef geheel in lijn met zaterdag race 3 op zijn naam, gevolgd door Thies en Maarten die zijn 4e en 8e plaats van de zaterdag recht wilde zetten. 4e plaats was voor Ton die ditmaal wel een goede start had en zo toch nog een goed gevoel uit zijn nieuwe tuig kon halen, plaats 5 was voor Henk de Groot. Hoewel Onno royaal aan de leiding ging met 3 punten uit 3 wedstrijden en Thies op gepaste afstand volgde met 7 punten zou het toch nog spannend worden. Race 4 ging wederom in een dikke windvlaag van start, het leek wel of Piet er een handje van had om van iedere start een vliegende start te maken. Bij de bovenboei waren de nrs 1 en 2 wel te voorspellen maar nu waren ook Ton en Sybrand weer van de partij, op de voet gevolgd door Timo die, zoals altijd heel relaxed zeilend zijn aansluiting bij de kopgroep vond, gevold door Bart die zich met zijn 2 meter buiten boord zette en zo de boel mooi op koers wist te houden. Daarachter Pier Thomas (met zwemvest) gevolgd door Mark die alleen maar kon genieten van de steeds maar toenemende windkracht. De 19e plaats van de race 1 werd helaas veroorzaakt door een zwembeurt maar met een 2e plaats in race 2 bewees Mark maar eens te meer dat er bij dit soort windjes terdege rekening met hem gehouden kon worden. Vermeldenswaardig is nog de buiteling die Luut maakte op het voordewindse rak; in een ultieme poging om Ronald in te halen, die er alles aan moest doen om zijn boot recht te houden, nam hij meer risico dan hij aan kon; de 671 koos zijn eigen koers en hoewel hij het lijf droog hield, zal hij toch op zoek moeten naar een nieuw vaantje. Uiteindelijke winnaar van race 4 werd Thies; met een ruim opgebouwde voorsprong  op de nrs 2 Onno en 3 Sybrand schreef hij zijn eerste paaltje. Race 5 werd er eentje waar Onno nog lang over na zal denken. Over stuurboord gelegen aan eveneens stuurboordzijde van het veld moest hij oploeven om de gate te kunnen ronden, Thies voer op de 2 plaats, maar wel met het zeil over bakboord. Aangezien de finishboei aan de stuurboordzijde van de gate lag had Thies de beste kaarten om Onno het leven lastig te maken, Onno deed er alles aan om binnen de wind de gate te ronden, terwijl Thies rustig kon toekijken hoe hij dat schijnbaar onmogelijke klusje zou klaren; dat ging vast niet lukken zodat hij zeker als eerste zou finishen, wat hij echter niet gezien had was dat Pier Thomas als een haas naar voren schoot en over bakboord onder deze twee vechtende honden doorschoot en als eerste over de lijn voer om er zo met het been vandoor te gaan, op de voet gevolgd door Thies en Onno welke zijn boot op miraculeuze wijze overeind had gehouden, maar luttele meters na de finish toch zijn meerdere moest erkennen in de zwaartekracht; met een daverende klap ging de boot omver, met het startschip met daarop zijn Caroline als eretribune, op luttele meters afstand.

In race 6 was Thies opnieuw als eerste bij de boventon op de voet gevolgd door Sybrand, Onno en Mark. Ondanks wat onderlinge wisselingen van plaats gedurende de wedstrijd zou deze volgorde niet meer wijzen.

Tussenstand na 6 races; Onno en Thies beiden 11 punten en beide 3 punten als slechtste wedstrijd tot dan toe. Daarachter op respectabele afstand Sybrand met 45 punten en 17 als slechtste wedstrijd. De onderlinge winnaar van Thies en Onno zou dus de Goldcup gaan winnen. Nu kwam het er op aan wie de beste zeiler was (of het beste geheugen had….) Thies ging er bij de start als een haas vandoor. Dat nieuwe zeiltje betaalde zich toch uit; op zaterdag met zijn oude tuig nog 2 en 3, op zondag enkel 1 en 2-tjes. Onno ging er echter onverstoorbaar achteraan richting de bovenboei. Helaas voor Thies was hij even niet alert en na al die wisselingen van eerst geel en dan rood was hij de kluts kwijt en vergat pardoes de spreader te pakken in de eerste ronde. Weg positie en weg klassement. Onno moest nu alleen nog de boel overeind houden. Voorwaar geen zekerheidje in een weekend waar zowat alle toppers, Nationaal kampioenen en Europees kampioenen op één oor hadden gelegen en hij zelf nog het water in zijn eigen oren had van zijn eerdere tuimelpartij. Hij hield echter zijn boot in bedwang en schreef voor de 2e keer de Goldcup op zijn naam; hulde aan de winnaar.

Dan nog even dit. Zoals eerder gememoreerd had de organisatie bedacht dat de zeiler met de meeste zwembeurten de ‘bademeister trofee’ zou winnen. Het bleek echter een hele opgaaf om uit de vele gegadigden een winnaar te kiezen. Eén zeiler stak daar echter letterlijk met kop en schouders bovenuit door het voor elkaar te krijgen om na afloop en met bijna vaste grond onder de voeten toch te water te raken; Reinout dacht voor een vol terras nog even snel op zijn boot te springen, helaas de boot bleek iets minder stabiel dan gedacht en ruim 2 meter mens gleed van het voordek zo de haven in, zich daarmee verzekerd van de ‘bademeister trofee 2020’. Gelukkig is het een wisselprijs en kan Reinout deze in 2021 vast weer doorgeven aan een volgende pechvogel.

Rest mij de organisatie en alle zeilers maar vooral ook de Zeilvereniging Sleattemermar, wedstrijdleider Piet van der Zwaag, Protestcomité Leo-Pieter Stoel, Rescue Cock en Ria en last but not least Kyra Boekelman van Badmeester Keimpe te danken voor een heftig maar mooi zeilweekend!