Kleine Sneekweek 2023

Zondag, dag 4 en einduitslag

Wat een fantastische zeildag om de Kleine Sneekweek mee af te sluiten! Wederom stralend weer met zon en een wind die met 13-17 knopen wat minder heftig was dan de dag van gister. Die twee wedstrijden van gister voelden de mannen nog wel. Klaas waarschijnlijk ook maar hij laat daar niets van merken. Gistermiddag zat hij met een grote grijns in de boot in de haven toen het voor de tweede wedstrijd nog wat harder ging waaien. “Nou Mark tot zo he!” Met zijn twee eentjes was hij gister oppermachtig en stond vanmorgen met Luut gedeeld eerste. Ondergetekende en Sybrand volgden daarachter op drie punten. Dus nog een open strijd.

De wind was iets verder gekrompen naar baan C. Weer een prachtig rak over de hele lengte van de plas en na de tocht door de poelen weer een mooi lang kruisrak om de wedstrijd te besluiten. De lijn lag er mooi in en het veld was in een keer weg. De slag naar de vaargeul was na gisteren nog wat populairder maar dit keer zaten er ook daar wat meer schiftingen in waar mooi op kon worden gedraaid. Na een aantal wisselingen meldden de top drie van het klassement zich vooraan bij de eerste bovenboei: Klaas gevolgd door Mark T en Luut. Met Onno en Sybrand op het vinkentouw. Na een wat korter ruim rak een listig kruisrak naar de camping. Ook hier weer stuivertje wisselen en goed oppassen voor de flitsjes maar uiteindelijk gingen we in dezelfde volgorde op weg naar de poelen met het lange voordewindse rak waarin Onno en Sybrand hun voordewindse kunsten konden laten zien. Het veld lag veel dichter bij elkaar dan gisteren en zo liet Mark T zich bij de laatste vlaag naar de onderboei verschalken door Bart en Sybrand en was ook Pier aangesloten. De meesten kozen in de Goingarijpster Poel de linkerkant maar Pier liet zich al even van zijn eigenzinnige kant zien en deed het goed op rechts en door t midden. Het was leuk varen op de draaiingen en Mark T kon op het vlakke water zijn hoogteroer weer inzetten om aansluiting bij kopgroep van Luut Onno en Klaas te zoeken. Helaas overzeilde hij de boei net wat te veel zodat hij achter Pier moest aansluiten. Daarachter voer sloot Bart ook halve wind weer aan zodat we met zijn drieen door de doorvaart en het snekermeer slalomden. Sybrand volgde en lang kruisrak volgde waar iedereen nu echt een andere kant opging. Onno volledig naar het starteiland waar hij een prachtige opsteker kreeg die Luut en Klaas verleidde ook richting de vaargeul op te stomen. Pier,  Mark T en Luut deden ondertussen op rechts en door het midden goede zaken en uiteindelijk zou Mark T zelfs weer voor Luut langskruisen.

Maar Pier zou voor de verassing van de dag zorgen. Nadat Klaas boven hem was gedraaid, besloot Pier die zonder kompas vaart helemaal door te varen naar de rechteroever waar hij had gezien dat de flitsjes de wind goed kregen. De shift bleef doorzetten zodat Pier uiteindelijk ruim voor iedereen langs stak. Mark T probeerde nog helemaal door naar de vaargeul iets te forceren maar liep voor het eerst deze week tegen de verkeerde shift op. Laatste bovenboei: Pier, Onno, Klaas, Luut samen met Mark T. Op korte afstand door Sybrand. De eindrangschikking zou zo dus ongewijzigd blijven met Klaas op 1 Luut op 2 en Mark T op 3. Tenzij Sybrand zijn voordewindse kunsten weer zou herhalen. En hij ging er vol voor. Voor de derde plaats die ook het recht geeft dit stukje te schrijven. En het werd nog heel spannend op de finish maar Mark T verdedigde met verve.

Wie er ook vol voor ging was Ale. In het voordewindse rak naar de finish had hij Reinout al ingehaald en hij was hard op weg naar Timo. Onbewust had ie wellicht de riskante trim van Timo daarbij wat gekopieerd want in het zicht van de lijn ging ie ondersteboven. Mast in de bodem dus uiteindelijk met hulp naar de haven.

Met Klaas en Pier nog even gezellig nagekletst voor de prijsuitreiking. Pier liep als dagwinnaar rond met het kompas van Mark B dat deze op een flits had laten liggen. Pier blijft het zonder doen. Zoals Klaas het zonder training doet, en gewoon weer ongenaakbaar van voren vaart.  Hij schijnt ooit gezegd te hebben dat trainen voor de talentlozen is(:

De kleine Sneekweek is een geweldig evenement met een fantastische organisatie en veel exposure voor de O jol naar andere klassen. Ik hoorde van verschillende kanten dat er over de O jol gepraat werd. “Wat een mooie boot” en: “Daar wordt stevig in gevaren”. Het is een idee voor het doorzetten van verjonging en groei van onze klasse om de Kleine Sneekweek tot ranglijst wedstrijd te maken.

Mark Tigchelaar

Om volledige einduitslag te zien, klik hier (https://www.kws-sneek.nl/uitslagen/2023/kleine-sneekweek-2023/olympiajol#units)

zaterdag 20 mei:

Windvoorspelling stevige 4 in de ochtend en oplopend naar 5 Bft. Windrichting N-O.

Een aantal zeilers waren er niet bij deze dag. Bij een gezin was er gezinsuitbreiding, een ander moest golfen, mogelijk dat er een paar te zwaar getafeld hebben, een ander had weekenddienst, kortom, er waren een paar minder. Die hebben wel wat gemist. Het was super zeilweer.

De ochtendstart was voor Timo. Voor mij duidelijk te zien dat hij op het startsein al een halve bootlengte voorsprong had op de rest. Maar na een paar minuten zeilen werd hij ingehaald door Luut. En niet zo maar… alsof er wier onder de 612 hing. Vertwijfeld keek Timo naar zijn vaantje. Alles staat goed-hoe kan dat nou. Bij de eerste ton was het wel duidelijk, 1 Mark, 2 Luut en 3 Klaas. Het kaf werd duidelijk gescheiden. Het geweld, met wat flinke wind, wat deze heren op de plas leggen is fenomenaal. Daarbij maken ze alle drie nauwelijks fouten. Het zijn de atleten van onze klasse. Geweldig om te zien. De rest komt niet in het spel voor. Behalve dan Onno, hij moet eerst nog wennen aan zijn nieuwe boot. Zijn setup klopt nog niet helemaal, maar per wedstrijd gaat het beter.  Hij heeft veel moeten meten en rekenen hoe en wat met de mast en stagen. Dat kun je wel aan hem over laten.  Het eerste voor de windse rak ging gepaard met wat drukkers. Johan Otte reageerde wat  langzaam. Iets te langzaam. Mogelijk dat hij nog aan het nagenieten was van de dag ervoor, een mooie 3 plaats. Hij lag al enige tijd plat en er zat geen schot in dat de mast weer verticaal kwam te staan. Dus ik er naar toe. Voordat de KWS hulp aanwezig was had Johan zijn zwaard weer terug geduwd , boot rechtop gezet en varen maar weer. Quintus was de tweede die plat ging. Hij heeft ervaring dus al rap voer hij weer. In het tweede aan windse rak zat het venijn in het laatste gedeelte. Mark voer over sb door en na overstag te zijn gegaan om over bb de ton aan te lopen. Dat was niet de beste hoek. Onze Goingarijpster Klaas begrijpt deze plas en de poelen. Hij neemt de koppositie over. Luut zit er vlak achter en vind het goed zo. Onno zeilt zich naar een zeer verdienstelijke 4 plaats, op de voet gevolgd door 631,644,577,561 en 612  Het laatste aan de windse rak in de poelen was buitengewoon enerverend! De drie koplopers verdedigden niet op elkaar. Ze kwamen alle drie bijna gelijktijdig bij de ton.  Klaas kwam echt nipt als eerste over bb bij de boventon, de andere twee over sb.  Luut liet een om ruimte brullende Mark er onder geen pardon tussen.  Dus Mark derde.

De middagwedstrijd was opnieuw een pracht. Hoe mooi wil je het hebben, goede wind, zonnetje erbij en wolkenpartijen waardoor de wind niet constant was. Het zou ook een mooie middag worden in de sloep, samen met Bouwe, Caroline en Hugo van Maarleveld.

Opnieuw lieten de mannen zien hoe het moet. Bij de boventon, 1 Klaas, 2 Mark, 3 Onno, Mark 561 kwam als vierde boven en Luut 5. Gezien de samenstelling van de toeschouwers in de sloep ook de valkenklasse gevolgd. Later de ojollen weer opgepakt. Na twee aan de windse rakken ontstonden er groepjes met hun eigen wedstrijdjes. Groepje 561,644 en 524, groepje 6,662,577. In de ochtend had ik de 612 op de foto gezet, voor de wind. Zei tegen Timo, als je zo schommelt voor de wind, het gaat een keer fout. Ja maar, zo ga ik het hardst. Hij begon me helemaal uit te leggen hoe de wind dan beter over de zeilen en mast stroomt…..enz. Tja, al dat rekenkundig gedoe is niks voor me …… Maar, ik miste Timo in het tweede kruisrak.  Even zoeken en hij lag een heel eind naar achteren. En ja hoor, hij had geen vaantje meer. In deze middagwedstrijd weken de gebroeders de Zee, Luut en Bart, een heel voor de winds rak en aan de winds rak niet van elkaar. Met wel en geen overlap naar de beneden  ton, en bij de boventon hadden de heren notabene een bb/sb. Zoals het broers betaamt, er werd met wederzijds respect gestreden. Luut won het familieonderonsje. Mark 561 genoot van de “ broedertwist “. Helaas konden wij niet bij het spuit rak zijn naar boei 5.  Zoals gezegd, de Valkenkoorts was in onze  boot geslagen en dat noopte ons om toeschouwer te zijn van valken met spi halve wind. Best leuk om te zien. Natuurlijk hoop je en het en het gebeurde echt bijna, de 12 Koos Timmenga lag zo goed als plat. Ze redden het vege lijf door de zware kiel. Een valk wil ook niet om. Geen toeschouwers boot dus!! Een ojol is  gewoon veel leuker. En er is innovatie in de klasse. Dat houdt ons bij de les. Tot morgen. (Henk Kuiper)

Vrijdag

Kaiserwetter!

Wat een voorrecht om met dit prachtige weer te mogen zeilen! Stralend blauwe luchten, een heerlijk brandend zonnetje en bijna 20 graden. Gecompleteerd door een verrekt lastig lopend windje (9-14 knopen) met forse shifts was dit het decor van de tweede dag Kleine Sneekweek. 
Nu begonnen de wedstrijden van vandaag voor mij echter gisteren al. In het bijzonder in relatie tot onze vaste ‘stukjesschrijver’. U weet wel over wie ik het heb…  Tijdens race 1 hadden we zoals wel vaker een prachtige strijd met elkaar die eindigde met een fotofinish. In het voordeel van de 101.
Daaraan voorafgaand speelde zich op het water het nodige af. De onderlinge uitdaging was groot. Maar toch had het vingertje met het ‘kom maar’-gebaar van de schipper van de NED 101 mij geraakt. Of misschien wel meer de voice-over erbij: “het is je nu al anderhalf uur niet gelukt! Moet het nu nog?”.
U begrijpt: het was voor mij volstrekt duidelijk dat ik deze tweede dag geen genoegen zou nemen met een plek achter de ‘101’. Echter, de psychologische oorlogsvoering ging gisteravond verder. Bij het actief consumeren van mijn avondrust – ja, ook de ‘young riders’ hebben dat nodig – werd ik door desbetreffende schipper uit mijn wedstrijdvoorbereiding gehaald: “Even een biertje drinken?!”. Het was gezellig.
Onder het genot van de nodige alcoholische versnaperingen, wist de stuurman van de 101 te vertellen dat hij minstens 3 keer in de week op ‘hetzelfde hangbankje als Marit’ in de weer was. Dus mocht u zich afvragen waar zijn atletische bouw vandaan komt… Ook het woord ‘Angstgegner’ viel. Raadt u zelf maar wie dat is… Als ware alfa-mannetjes begonnen we elkaar in het Foarunder onderling af te troeven inzake onze inspanningen in de sportschool en de kilogrammen die we daarbij verzetten.
Als een rode lap op een stier was er vandaag voor mij slechts 1 boot die er toe deed, waardoor ik weinig oog had voor wat er verder om mij heen gebeurde. En dat is best lastig bij het schrijven van een stuk als dit.
Race 1 van vandaag ging volgens programma van start. Op de rode baan D, Oost Noord Oost. Een klassieke puzzeltocht over de meer, met prachtig lange rakken. Alhoewel de eerste start met een algehele terugroep werd afgebroken, konden we kort daarop succesvol van start. 
Er gebeurde veel in het eerste kruisrak, forse shifts van ‘tig’ graden maakten het lastig te voorspellen wie als eersten de gele ton bij Terherne zouden gaan ronden. Klaas, Luut, Pier en Mark namen het voortouw. En lieten dat de gehele wedstrijd ook niet meer gaan. De zeilwissel van Pier – hij heeft uit ieder merk te kiezen – leek deze ochtend een goede keuze.
Een paar van de mannen die inmiddels een vertrouwd gezicht zijn in de voorhoede moesten hun mooie posities wegens averij laten schieten. Bart in de 644 ging als tweede om de boei, maar wist zijn zwaard niet onder controle te krijgen. En wat Wilco in de 593 met zijn helmstok deed – of was het toch zijn hangband? – is mij niet helemaal duidelijk geworden. Het leverde echter acrobatische taferelen in en naast de boot op. Het kostte hem een mooie plek in de klassering.
Op de poelen – verraderlijk als altijd – waren er bij de achtervolgers de nodige positiewissels. De mannen die de rechterkant kozen bleken goed te zitten. Op een ‘banaantje’ gingen zij over stuurboord richting de oranje boei 19. Maarten, die fantastisch wist mee te komen in zijn houten ‘Lucifer’, wist daardoor weer aansluiting in het linker rijtje te vinden. 
Prachtig om te zien dat ook de ‘grijze plaag’ voorin goed stand wist te houden. Hans bleef de gehele wedstrijd een dreiging voor de mannen vooraan. Een vertrouwd gezicht om hem op een zevende plek deze race te zien eindigen!
O ja, die boei 19. Tot mijn ‘lichte ergernis’ lag mijn rivaal voor vandaag vrijwel de gehele race voor mij. Ver voor mij. Tot zijn zenuwen het beste van hem namen. Welgemikt wist de schipper van de 101 boei 19 midscheeps te torpederen. Het was bijna penetreren… Met grote verbazing keek de stuurman mij aan toen ik hem vriendelijk verzocht een rondje te draaien. Of hij de boei geraakt had…? Right. Sportief als hij is, draaide hij. Onze strijd voor deze race was daarmee beslecht.
Aan wal tijdens de lunch natuurlijk de nodige sterke verhalen. Luut wist zichzelf – en ons allen aan tafel - te overtreffen. Het was iets met een deuk in de motorkap van een VW Polo bij hogere temperaturen. Wat de relatie nu was met zijn ‘Body Battery’ die vandaag slechts 30% was, is mij nog niet duidelijk. Het zat zijn fantastische resultaten van vandaag in ieder geval niet in de weg. Respectievelijk ‘2’ en ’1’. Knap dat hij de 524 zo snel in de macht heeft. 
De tweede race gingen we van start op de rode baan C, Noord Oost. Johan ging deze race het beste van start en wist ook de gehele race goed positie te houden. Met een groep van zo’n zes andere boten werd de kopgroep geformeerd: Onno, Luut, Maarten, Sybrand. En jawel ook daarbij de twee ‘kemphanen’, Siep en Timo. In een langgerekt lint hadden de achtervolgers echter direct aansluiting. Dat bleef de gehele race zo. 
De eervolle vermelding van race 2 gaat zonder twijfel naar Onno. Hij was volledig in zijn element hier op zijn thuiswater. In zijn nieuwe boot natuurlijk. Hij koos de kruisrakken ‘recht door het midden’ en had geen enkele moeite met de shifts. Met een zeer solide race had hij een ‘eentje’ genoteerd als hij niet de afslag naar de haven had gekozen. Sportief. Mooie prestatie Onno!
Kijk voor de volledige – en de onderlinge  – uitslagen: op https://www.kws-sneek.nl/uitslagen/2023/kleine-sneekweek-2023/olympiajol#units

Zaterdag is de pen voor Henk Kuiper die vanaf zijn sloep een prachtig overzicht van de wedstrijd heeft.

Donderdag

Het leek zo mooi vanochtend; veel zon en geheel onbewolkt begonnen we de dag. De temperatuur liet het nog even afweten evenals de wind. De geplande start rond 11 uur werd al snel voor onbepaalde tijd opgeschoven maar ja, dat hadden we kunnen weten; oosten wind slaapt lang is een vaak gehoorde kreet hier op Sneek.

Uiteindelijk als alle koffie wel gedronken is en de wind toch aan begint te wakkeren durft ook het comité het aan. Opperlijnkoekeloerder Jan Spijkerman, (vandaag geholpen door oude bekende Klaas Doevendans) geeft op het startschip nog een laatste aanwijzing om de pin iets te verleggen en besluit om de Ojollen de langste baan op te sturen; rood wordt vervangen door zwart. Benieuwd welke slapers dat even gemist hebben, maar daarover later meer. Om ca half twee klinkt uiteindelijk ook voor onze klasse het 5 minuten signaal. Alle goede bedoelingen van Jan ten spijt had de wind toch andere ideeën en in de laatste minuut voor de start ging het alle kanten op; de bootjes die op het startsignaal over stuurboord er vandoor gingen bleken al snel de beste kaarten te hebben. Zo ging Johan Otte er als een haas vandoor, op de hielen gezeten door Bart, Sybrand en Sander. De rest van het veld heeft tussen de startlijn en de eerste bovenboei zo’n beetje alle plekken wel bezet. Soms dacht je een mooie slag te maken op je directe tegenstander, bleek na de volgende slag dat je weer 3 (of meer) plaatsen achteruit had gezeild. Vier eerstgenoemden hadden van dat gepruts van het veld geen last en gingen gebroederlijk als eersten om de bovenboei, en heel eerlijk; we hebben ze nooit meer teruggezien. Dit verhaal zal dan ook niet over hun gaan omdat we ze alleen nog maar zagen als ze al weer halverwege het volgende rak waren; hulde aan deze mannen en zeker aan Sander Prins die zich niet van de wijs liet brengen; waarom weet ik niet maar het deed me denken aan de teksten van Astrix en Obelix; “Een kleine nederzetting bleef moedig weerstand bieden aan de overweldigers en maakte het leven van de Romeinen in de omliggende legerplaatsen niet gemakkelijk...” waarbij Sander menigmaal het de andere drie mannen niet cadeau gaf.

Terug naar het gepeupel in het middenveld. Ook hier hadden zich een paar groepjes gevormd die keurig bij elkaar bleven, in voor- en tegenspoed zullen we maar zeggen. Wilco, Maarten en Quintes hadden een nieuw verbond gesloten en weken niet van elkaars zijde; zelfs als een van de drie besluit om de rode route te volgen (even niet opgelet) blijven de drie slapers bij elkaar en zetten de steven bij boei 12 direct richting boei 14 op de Saltpoel, (de rode koers). “Zo,  die zijn we mooi kwijt” dachten Luut, Onno en Siep die voor de gelegenheid ook een dag-trio vormden en wel keurig richting Siebesloot voeren. Eenmaal aangekomen bij het Heeregat sloeg toch de twijfel toe bij de slapers; verdorie we zijn toch echt de enigen die deze route pakken, zou dat wel goed zijn? na wat overleg onderling besloten de heren om toch ook maar richting boei 15 bij de Siebesloot te gaan. Dat bleek ook nog goed uit te pakken; ze kregen de wind van achteren en konden in plané hun fout goedmaken; eenmaal aangekomen bij boei 15 was van de zo gehoopte voorsprong van Luut, Onno en Siep niks over; sterker nog de slapers hadden een paar honderd meter meer gezeild maar hun voorsprong was nog geheel in tact; de prijs voor de meeste meters is dus voor hun.

Intussen had ook Noordkaap expeditieganger Timo zich gemeld bij het groepje van drie van Luut; dat werd dus het groepje van vier. Tussen de boei bij de Siebesloot, via boei 14 op de Saltpoel en de boeien 21 en 19 op de Poelen kwamen deze heren elkaar geregeld tegen; dan weer een paar meter voor, dan er weer niet iets achter. We moesten ons schikken in ons lot; de kopgroep van Bart, Sybrand, Sander en Johan was niet meer in te halen, althans niet voor ons. Wie dat wel gelukt was was Doeke. Deze maakte een mooie opmars en wist nog aan te klampen bij de kopgroep, sterker nog; koploper van de eerste boei Johan werd op de Poelen door Doeke naar een 5e plaats verwezen. Op gepaste afstand daarachter de drie slapers en daar weer achter de vier. Tot aan de Siebesloot was er niet echt een winnaar aan te wijzen; Onno ging wel voorop met zijn hagelnieuwe PD Racer maar dat waren toch echt maar enkele meters; luut zat hem op de hielen en direct daarachter weer Siep en Timo. In optocht ging het naar boei 5 en uiteindelijk de finish. Onno bleef Luut net voor bij deze boei maar omdat de nieuwe boot nog niet gemeten is doet hij buiten mededinging mee en zette dus koers richting haven, Luut wint dus deze strijd. Siep en Timo gaan nog even het gevecht aan maar al snel bleek Timo totaal kansloos en moet zijn meerdere erkennen in Siep (morgen mag jij het verslag schrijven en het vanuit jouw perspectief nog even rechtzetten 😊 )

Vanaf plaats 10 vechten Mark, Eric Jan en Klaas nog om de eer die door Mark wordt meegenomen. Daar weer achter worstelt Pier Thomas zich naar een 16e plaats. Dat had hij zich waarschijnlijk wel anders voorgesteld. Er waren nog een paar zeilwisselingen aan te pas gekomen vanochtend en het zeiltje wat er op zat zou een echter topper zijn, zo was de overtuiging van Pier Thomas. De werkelijkheid bleek echter anders, benieuwd wat er morgen op staat; nieuwe rondes, nieuwe kansen!

Oant moarn waar de pen aan Timo is!