Wappenteller Bad Zwischenahn

Na afloop is het makkelijk praten.

Weet je Mark, eigenlijk was het heel makkelijk. Linker kant van het kruisrak houden. Dan doorvaren ook al verdwijnt de druk en je kompas zegt: ”overstag”. Dan doorvaren naar de druk en vervolgens overstag dan je zit vaak goed. Klinkt eigenwijs. Maar zo was het wel.

Maar was het allemaal makkelijk?

Nou, onze Duitse vrienden hebben hun best gedaan om het allemaal zo makkelijk mogelijk te maken.

Het begon al met het inschrijfgeld. Overboeken was voor een aantal Nederlanders lastig.  Dus het werd voorgeschoten door Jeen.

Vrijdagavond verwachte ik dat we als Friezen/Nederlanders zouden afstemmen waar we zouden kunnen eten. Wat bleek: vloot Bad Zwischenahn had een eenvoudige hap georganiseerd met koude drankjes.

Er kwam zelfs laat op de avond een Duister langs op het terras om te vertellen dat we echt naar bed moesten om te slapen. 😊

Dan de zaterdagavond.

De locatie is meer dan geweldig. Het eten is prima. Het restaurant heeft uitzicht over het meer.

Menig Nederlander ontspant zich en denkt een leuke avond te hebben. Dat hadden we ook, maar je moest wel aan staan. Maar dan nog maakte je weinig kans. Timo was zowel op het water als ook op land op dreef en werd daarbij geassisteerd door Siep en ondergetekende. Als ik voor mezelf spreek, had ik meerdere keren de tranen in de ogen.

Laat ik bij mezelf beginnen. Uiteraard werd mijn gaatjes zweethemden nog even aangehaald in een bepaalde setting. Je raakt eraan gewend. Wat blijkt, er is nog een Friese zeiler die ze heeft. Hij keek nogal verbaasd toen Timo en Siep bulderden van het lachen. Schijnbaar probeerden de mannen zich voor te stellen hoe hij er dan uitziet.

Niet veel later hadden we het over de mooie reis die Onno en Carolien maken. Wie zou dat nu niet willen doen! Van één de tafelgasten hoefde het niet zo nodig. Door een opmerking van Timo gevolgd door een grote glimlach zie ik de bewuste tafelgast zich lachend maar ook vertwijfeld verdedigen. Hij had echt iets nooit gezegd over zijn partner. Uiteraard zijn de vrienden Siep en Mark getuige van de nooit gedane uitspraak. Iedereen begrijpt dat het onzin is, maar ik vraag mij toch stiekem af of dat later op de avond niet een stevig gesprek wordt in de camper van het echtpaar. Timo erkent de situatie uiteraard snel, zoals ook al eerder op het water en weet binnen enkele minuten het potentiële probleem op te lossen. Hij pakt één woordje uit willekeurige zin van de betreffende partner van de eerdergenoemde tafelgast, zet weer de grote glimlach op en vraagt om nadere uitleg. Deze keer zie je de partner van de eerdergenoemde tafelgast breed glimlachend en vertwijfeld kijken met een blik van: hoe ben ik hierin terecht gekomen er hoe kom ik hieruit. De stand is 1-1 en gerustgesteld verwacht dat er na afloop in de campers geen problemen meer zijn. Hoe naïef kan ondergetekende o-jol zeiler door het leven gaan

Ondergetekende maakt een belangstellende opmerking richting een andere tafelgast of de kinderen zijn camper ook mochten gebruiken. Deze andere tafelgast probeert vervolgens uit te leggen dat er twee zaken in zijn leven zijn die hij niet deelt. Namelijk zijn boot en zijn vrouw. Siep vond dit wat onduidelijk en stelde een belangstellende vragen hoe het nu in precies in elkaar zat. Het wordt ingewikkeld. Wederom zag ik een vertwijfelde tafelgast met een grote glimlach die even niet wist wat hij moest antwoorden. Vervolgens toen vroeg Siep wat hij nou precies op marktplaats gezet had: z’n boot of z’n vrouw. Want één ding wiste we zeker hij was met de camper. Kijkend naar de vrouw van deze tafelgast kon ondergetekende vaststellen dat dit een uitermate grappige opmerking was. Gelukkig de boot was ingeruild voor de camper.

Dan de zeilwedstrijd daar zijn we tenslotte voor gekomen.

Het meer is heerlijk rond. Op wal denk je, is dit het meertje?  Op het water concludeer je, best wel groot. De baan was up down. De wedstrijden zijn rond het uur en er zitten vier kruisraken in.

Zoals gezegd je moet aan de linker kan zijn en blijven en dan daar was onze Timo onze topper in.

De schiftingen waren over de 30 graden wat de nodige spectaculaire momenten veroorzaakte.

Voor de wind kreeg Hotze de wind over 30 graden binnen. Met pretoogjes wist hij achteraf te vertellen hoe hij net niet gezwommen had en dat het heel even heel hard ging.

Deze 30 graden shift had ondergetekende ook een keer aan de wind. En daar lag Hotze weer achter. Later kon hij met dezelfde pretoogjes vertellen dat ik kopje onderging hangend aan de hangbanden en dat de boot overeind bleef. En later verrees, nog steeds hangend aan de hangbanden, uit het water en door zeilde. Ik vergeleek mijzelf met een goddelijk figuur. Mijn o-jol zeil vrienden leggen me uit dat ik mezelf beter kan vergelijken met een walrus of walvis. Waarvoor dank. De glimlach waarmee dit werd verteld was hartverwarmend.

Dan onze Siep. Sterk zeilend en dat ook regelmatig vooraan. Een patroon wat je steeds vaker ziet. Onze topper in wording! Bij de beneden boei speelde Jan ten Hoeve een spelletje met hem waardoor Siep bij boei met een stevige wind ongewild een gijp maakt. Liep uit het roer en knalde pardoes tegen de nieuwe boot van Jan Ten Hoeve. Op de wal zei Siep. Mark ik doe het echt niet met opzet maar als ik een aanvaring heb dan is dat steeds met een boot die net nieuw is. (Fedde heeft dat ook al een keer ervaren, gelukkig bij beide boten is was het alleen de stootrand en Siep z’n ego waar een deuk in zit)

Over raken gesproken. Behalve windschiftingen van 30 graden zaten er ook lekker drukkers in. Bij de beneden boei kreeg Jan de Best een dergelijke drukker samen met Timo. Timo had zijn glimlach weer opgezet en dacht vergeleken Berlijn vorig jaar is dit slechts een drukkertje. Maar hij had niet gerekend om de boothandeling van Jan de Best. Die was niet in Berlijn geweest vorig jaar. Laten we zeggen die was de controle enigszins kwijt. Ondergetekende was na de boei een paar plekken opgeschoven omdat Timo het gelukt is om Jan de Best te ontwijken. Na een boeironding van o.a. beide heren, die niet je van het was zullen we maar zeggen. Timo moest o.a. na afloop van de boeironding, in de boot, op zoek naar zijn bril. Verder was de voorstag ook in de knoop. Hij kon zijn slechtste uitslag noteren van de dag. Anders was zijn over-all uitslag nog beter geweest.

Er gebeurde natuurlijk nog veel meer, maar ja toen wist ik nog niet dat ik een verhaaltje mocht schrijven als derde Nederlander. Heb nog even goed nagedacht of ik niet ergens een fout had gemaakt, zodat ik me terug kon trekken. Helaas.

Wat ik wel heb opgeslagen is de actie van een zekere Jan ten Hoeve. Want dat blijft een speciale in de goede zin. Tijdens de start besluit ik dat het toch de pin eind gaat worden. Vaar achter het veld langs en zie vlak bij de startlijn Jan ten Hoeve de boot van Friso Por beethouden. Jan heeft een lichte vorm van paniek. Ik zie het hoofdje van Friso net boven het dek uit komen en denk: “dat is niet goed”. Heel verhaal. Samengevat: giek op achterhoofd, snee van 12 cm en 6 hechtingen; Friso is een nachtje in het ziekenhuis gebleven en liep de volgende dag alweer bij de club rond. De aanwezige o-jol vrienden en vriendinnen op de wal hadden heel snel door wat de juiste aanpak was toen Friso te snel van het water kwam.  En ik zal nooit meer denken waarom ligt er nu een rescue achter het veld bij de start. Dat dient een doel. O Ja, Jan ten Hoeve werd alsnog eerste deze wedstrijd.