Natuurlijk, niet iedereen heeft lol om de hele dag, met tij en ontij, op de Noordzee te zeilen met zijn Olympiajol. Maar er zijn mannen genoeg die het werkelijk een feestje vonden. Zo ook bij deze reprise van de Olympiajol in Scheveningen.
Want het was even geleden en de NSR ziet er inmiddels wat anders uit. Minder gericht op een groot (muziek) feest en meer op wedstrijdzeilen. Met genoeg gezelligheid op de kade en de restaurants op kruipafstand. De IOU N had het initiatief genomen om er weer bij te zijn. En dat was een genoegen.
Er waren wat ziektegevallen (knie, rug, oog, vrouwen: we worden kwetsbaar) maar een mooi veld stoere mannen voer het zeegat uit. De eerste dag wat weinig wind maar natuurlijk wel forse stroom. Prachtig om te zien dat er vijf pogingen nodig waren voordat vier bootjes die gelijk bij de boventon aankwamen er omheen konden. Ook al nam je meer ruimte dan je voor mogelijk hield: de stroom kwakte je zo weer voor de ton langs. Alleen Fedde Sonnema deed het voorbeeldig en pakte zijn verdiende eerste plek. Ook aan het eind van de eerste dag stond hij boven aan. S’avonds bieren en enorme brokken vlees in een gezellige tent; ook dat hoort erbij.
Sommige mannen met een kater, maar de inzet was er op de tweede dag niet minder om. Iets meer wind, geen last van stroom,maar het bleef een uitdaging. Een enkeling wachtte boven het startschip, aan de andere zijde, om met stroom zich te laten afzakken en perfect boven bij het startschip te kunnen starten. De andere klaarliggers waren inmiddels al weer 30 meter verderop langs de lijn. Mooi: dát maken we niet mee op Kralingen!
Mooie strijd en weer Fedde die na de tweede dag bovenaan stond. Het woei inmiddels een dikke drie beaufort en de golven begonnen te komen, edoch hij stond zijn mannetje. Thies won ook een aantal wedstrijden maar liep zijn tweede zwarte vlag op. Hij leek uitgeschakeld en Sybrand stoomde op in het klassement: ging als een speer voor de wind, van de golven af. Fedde was vast besloten voor het eerst een evenement te gaan winnen en zeilde super geconcentreerd. Er ging wat mis door het RC bij het verleggen van boeien en Fedde schatte het razendsnel goed in: sneed de rest af en vierde wederom een eentje. Luuk bracht zijn NED 459 ook goed over de golven maar kon niet meedoen om de eerste plaats.
De derde dag zag het er woelig uit: een dikke vier en golven alsof de Noordzee op ons had gewacht. Nou, dan moet je wel omschakelen als plassenzeilers. Maar het was een genot! Eerst zag je er nog even tegenop om voor de wind van de golven af te knallen en je gijpmoment goed te kiezen. Maar we kwamen er weer achter dat de Olympiajol welliswaar ruim tachtig is maar destijds ook voor de zee is ontworpen. De kudde aan golven die over het voordek binnen kwamen werden prima door de zelflozers gepareerd en het liep prima. Niemand kwam in de problemen en eenieder genoot.
Want prachtig blijft het: voor de wind surfend van die enorme golven en als een Ainslie je koers kiezend en vaartmakend. Aan de wind loopt de Olympiajol nog steeds als een trein; zo zag ook menig gefrustreerd rakende Finnjoller; we liepen ze zo voorbij. (over ruime windse koersen praatten we nu even niet).
En wat een prachtige entourage: de J22 had zijn WK en we werden omringd door prachtige boten: ruime wind spoten de genakers en spinnakers je voorbij. Een feest van kleuren, actie, golven en je zoute bek!
Het veld was wat uitgedund geraakt maar de strijd was nog niet beslist. Sybrand kan echt wel varen met veel wind en zat kort op Fedde. Die had pech dat de wind nu wel doorzette waardoor het moeilijk werd. En Thies bleek alsnog te kunnen winnen maar moest wel een topdag hebben. Het zat hem niet tegen: met een paar eentjes en Sybrand en Fedde die net niet voldoende scoorden bleek hij onverwacht alsnog de winnaar.
Maar de echte winnaars waren alle Olympiajollers: man, man. Voor en achter in het veld van stoere mannen. Wat was het prachtig. Je wilt dit echt niet iedere week maar dat ’zeezeilen’ in die schitterende setting voor Scheveningen op dit prachtige top evenement, is en blijft fantastisch! Iedereen ging na-genietend, maar nogal afgeragd, naar huis. Wel een rondje boot afspoelen: het zout zat tot op het vaantje!
