De 39e uitvoering van een echte Olympiajol klassieker was getekend door de windverwachting, namelijk geen, voor de zondag. Nadat de boten door het walteam in de Spiegelplas waren geholpen en de gezelligheid op het terras al weer toenam, werd het snel duidelijk: zaterdag werd het werken geblazen. Vier starts indien het kon. En, het kon.
De 43 deelnemers (een prachtig aantal) kwamen de eerste wedstrijd wat ’brokkelig’ op gang met een windschifting tijdens de start en eerste rak. Maar het werd een faire wedstrijd waarbij Rob Aukema, als lid van de sterke en grote Friese delegatie, duidelijk maakte dat deze oud Kampioen wellicht vaker in het vliegtuig zit dan in de boot, maar het racen met moeilijke wind nog wel onder de knie heeft. Na hem Bram Hofstede en Jan van Amerongen, gevolgd door een compact veld van 40 Olympiajollen.
Lunchen met het vooruitzicht van drie starts voor de borrel! En Thies Bosch, als thuiszeiler, kwam het best op gang. Met grote voorsprong op Jan-Willem Scheerder en Arno Bervers kuierde hij over de finish. De wind bleef wel staan maar het werd een oefening in soepelheid, tactiek en instinct. Niet zozeer van hard werken. Des te frusterender voor sommigen want je wil zo graag knallen maar dit was vooral ingetogen kijken, bewegen en sturen.
Enfin, voor een ieder bleek het lastig want er werd zeldzaam wisselend gevaren. De derde start was voor Onno Yntema, die daarmee een voorgaande 21e plek wegpoetste. Wessel Kuik, weer bijna hersteld van zijn oogprobleem, werd tweede, na een 20e plek, voor good old Hans van Beek. Hans toont aan dat, als de stof van zijn romp is gespoeld hij nog een heel goed nummertje kan varen!
De laatste start werd prooi voor Luut de Zee, voor Pieter de Gooijer en Onno. Op de finish van die wedstrijd werd alles weer anders om aan te tonen dat het een dag van opletten en scherp blijven was. Het waren iedere keer ‘verse’ podiumposities en spanning lag er nog op, indien die zondag gevaren kon worden. En tijdens het tussenklassement, stond Bram Hofstede prachtig derde.
Echter, het noodlot van een protest sloeg toe. En in het bijzonder: het protestcomité moest besluiten tot een heroverweging. De zaak lag toch even lastig. Wat is het geval: twee stuurboordboten vallen achter een bakboordschip langs. Moet de loefwaartse stuurbootboot overstag wanneer hij kan, of mag hij ruimte vragen aan de lijwaartse boot om ook achter het bakboordschip langs te vallen. Dat laatste dus! Jammer voor Bram die van het podium viel: goed gevaren maar geen prijs....
We gingen het Happy Hour in en vervolgens aan de traditionele Thai of Chinees (was lekker maar moeilijk te zien waar de kok vandaan kwam). En de avond werd gezellig: prachtig weer op dat heerlijke terras. Muziekje erbij, beste groep zeilmaten en wat wil je nog meer! En zo werd het later....
Rustig slapen daarna was niet iedereen gegeven, midden in de nacht werd de jollenloods van slaapzak voorzien door iemand die op de vlucht ging voor tevreden maar oerluid gesnurk!
En toen de dag waarvan je wist dat die zou komen.... Het comité onder aanvoering van de ervaren Rob Beemster probeerde ons snel te laten starten nu er nog wat wind stond. Maar die stierf weg en daarmee de kleine hoop op een vijfde en zesde start. Na een tijd werd het duidelijk: het zat er niet meer in. Naar de wal peddelen en aftuigen dus.
Nu was er sterk wissellend gevaren en met aftrek was het nog niet duidelijk hoe de uitslag precies zou worden. Het werd een klusje voor Titus Brandsma, oud Vlootvoogd en wel 16 jaar lang, om de ceremonie te leiden. Charlotte Koelink voer op eigen water verdiend naar de Rode Lantaarn: we zien het als aanmoedigingsprijs want ze komt langzaam en zeker op gang. Willem Overtoom, de beste nieuwkomer, liet zien dat herintreden niet alleen leuk maar ook succesvol kan wezen. Zijn blauwe wimpel uit de zestiger jaren is van kleur verschoten maar zijn inzet en kunde komen weer op stoom. De Beste Bejaarde (sorry: Super Senior) was Bouwe Bouma. Dit is een klassement op zich met in de Olympiajol grote en stevige concurrentie. Maar eigenlijk waren alle 43 deelnemers winnaar: wat kan zo’n zeilweekend toch lekker zijn!
Het ere-podium werd duidelijk: Onno voer, wederom want het is een absolute kwaliteit, het meest constant. Hij blijft vol geconcentreerd en stuurt nauwkeurig voor optimale snelheid. Weinig fouten en toch veel aanvallen. Dan verdien je het weer! Thies werd twee voor Wessel die genoot van zijn vaderdag met zijn jonge kroost. Hij had geluk dat die zondag inderdaad niet gevaren werd. Daarachter Rob en Luut: drie Friezen bij de eerste vijf!
Enfin, door de vroege afloop bleef het nog lang gezellig op het zonnige terras. Wederom was het succesvol en zeer plezierig! We zijn gewoon een vrolijk en gemoedelijk maar actief en betrokken stel wedstrijdzeilers! Alle vrijwilligers, en dat zijn er altijd vele, bedankt en op naar de veertig jaar!
