Het waren weer geweldige prettige dagen langs de mooie oevers van Baldeney See, of beter: de verbreding van de rivier Ruhr bij Essen. Eerst op de vrijdag de training, waar ook een vijftal nederlanders aan meededen, door Jan ten Hoeve. Pittige wind, planeren, water aan boord maar het zweet op het voorhoofd van het intensieve starten.
Zaterdag was het heel anders. Eerst moest het grootste deel van de 10 nederlanders hun katers nog wegglimlachen. Maar toen op het water was inmiddels weer het draaien en drijven zoals we het daar maar al te goed kennen. Soms raakt je het overzicht even kwijt: één boot komt aan de wind aanzetten richting je boeg, de ander komt ook aan de wind op je spiegel toe en jij ligt er tussen in in een windwak! Toch blijft het genieten want niemand heeft lokaal voordeel behalve die zeilers die snel reageren en goed anticiperen. Jan Willem van der Hondel dan dus maar weer, de winnaar van vorig jaar! Trouwens ook Jan ten Hoeve staat al drie maal op die beker. En Theo meldde dat hij er al bijna veertig jaar geleden voor het eerst kwam. Dus nederlandse deelname zijn ze daar wel wel gewend.
Maar van der Hondel dus was weer goed bezig: kwam hij in de eerste start de hele wedstrijd maar niet aan Thies Bosch voorbij en moest hij berusten met de tweede plaats. Bij de tweede start leek het ook niet zo briljant. Hij rommelde wat op de tiende plaats, richting de laatste beneden ton. Thies lag vier. En toen begon het weer te draaien en waaien zodat niemand meer snapte wat er gebeurde. En toen de wind weer tot rust kwam bleek Jan Willem als eerste gefinished en Thies als tiende. Kijk, je kunt het toeval noemen maar dan blijft dat toeval wel trouw rond Jan Willem hangen.....
Ook de andere zeilers genoten weer van dit fraaie staaltje wenden en keren. Joep, Arno, Ton, Gerard, Jan & Jan, Adri en Theo en het twintigtal Duitse zeilvrienden: het was onmogelijk niet van de dag te genieten. Het zat even nog tegen toen we nog een paar uur op het water bleven wachten op de derde start maar die kwam maar niet los. Er was wind maar in die halve banaan van dat heuvelmeer was simpelweg geen baan te leggen.
Dan maar de avond in: 20 (!) soorten taart, een prachtige italiaanse maal door de italiaanse kok en zijn vrouw, de sambaballen van Astrid en het werd weer gezellig aan deze fraaie oevers.
Op de zondag zag het er direct al niet lekker uit. Veel zon, weinig wind. Toch maar proberen. En waarempel: we kwamen nog goed weg ook! Jan Willem weer als eerste bij de ton, Thies als drie en Arno vier. Jammergenoeg zakte de wind volledig weg tijdens downwind. Afbreken maar.
Bootjes opbergen en de prijsuitreiking. Tesamen met die 12 Hollandse 12-voetsjollen. Ook wel toffe lui. Wel jammer voor hen dat net die éne Duitser die bij hun ook mee voer won... Bij de Olympiajollen was het een oranje Een en Twee: Jan Willem en Thies (er bleek waarempel een wisselprijs voor de tweede plek te bestaan). Joerg Legien werd derde. Maar allen hadden we mooi snel een bruin hoofd en goed humeur!
Even over de grens dus; uitstekend gastvrijheid en prima organisatie (dank Rolli en Thomas!). En op meer plekken is er trouwens voor ons nederlanders aan de andere kant van de oostgrens prima wedstrijdvermaak te halen: doen dus!! Over drie weken trouwens weer: 1,5 uur over de grens is onze EURO. Schrijf dus nog even in wanneer je dat nog niet had gedaan!
