Zaterdagochtend druppelden de O-jollers de kantine van WSV Braassemermeer binnen. De planning was om strak 09.30 te beginnen en met een vanzelfsprekende geestelijke souplesse werd het strak 10.00 en om 10.08 uur begon de introductie door twee zeer ervaren trainers, Rene en Rene. (R&R).
Bijzonder was dat drie eigenaren met een nieuwe boot voeren. Joop de Jong (NED 532, Fedde Sonnema (NED 694), Jan van Amerongen (NED 696). Alle drie van harte gefeliciteerd met jullie mooie aankoop.
Er stond een stevige bries die later zou toenemen en het was koud. De warming up bestond uit een kleine ruit. Dat begon rustig, maar R&R hadden de baan zo uitgelegd, dat het met 14 boten heel goed opletten was en de kou was erg snel uit de lucht.
Al heel snel klonk een bepaalde klank over het water. Het klonk als ….ANGE….ANGE…. Toen de trainingsboot dichterbij voer was het duidelijker… HANGEN...HANGEN…. Vlak varen die boot. VLAKKER. Juist.. Zo goed. Oeff dat was niet lang uit te houden. De boodschap was wel erg duidelijk. Later klonk over het water… ALEN...ALEN… daarover straks.
De lunch was geweldig verzorgd. Aspergesoep en mooie schalen met broodjes. Water, melk, Jus d’orange waren ruimschoots voorhanden, evenals het nodige fruit. Het broodje kroket was er, zeg maar, om het opgebouwde calorietekort van die dag te compenseren.
Vervolgens begonnen we boeirondingen. Rakje naar boven en rakje naar beneden. Wederom een overzichtelijk baan, waardoor het met 14 boten goed opletten was en direct een tactisch spel hoe bij de bovenboei uit te komen. Ook zodanig dat deze met snelheid gerond kon worden. Duidelijk werd dat het trainen hierop nuttig was. In allerlei verschillende omstandigheden een routine opbouwen. Ook werden we er op gewezen dat O-jollers veel te snel recht op gingen zitten. Blijven hangen. Onderwezen werden we ook hoe de schoot vast te houden, dat er snel gevierd kon worden en toch controle konden houden.
Er was een gedachtenwisseling over het overstag gaan in de zone. Conclusie was dat met de huidige regels een over bakboord liggende boot, snel gedwongen zal worden tot een koers hoger dan aan de wind en dus een protest tegen de boot die over stuurboord lag en in de zone overstag ging. Met die gedachte in het achterhoofd kwam de helft van het veld over stuurboord aan en dus….
De beneden boei was wat uitdagender geworden door een halve bootlengte verder een tweede boei neer te leggen en weer een halve bootlengte nog een boei. De bedoeling was met de zeilen in de juiste stand de zodanig benedenwindse boei te ronden dat de tweede boei aan stuurboord bleef. Dat lukte veelal. Maar met onjuiste zeilstand dus klapperend zeil. Dus horen we.. ALE..ALE. Dat bleek HALEN… HALEN te zijn. Veel sneller de schoot inhalen. Daar oefenden we op. Eerder voorbereiden de schoot in te halen was het advies. Het verlies daardoor weegt niet op tegen het verlies van een paar meter aan de wind bij de boeironding. Die vertaalt zich aan het einde van een rak in vele meters.
Er kwam een bui aan, waardoor wind en golven op de Braassemermeer in kracht respectievelijk hoogte toenamen en weer helder werd dat de o-jol tuitelig kan zijn. Een enkeling gijpte nog, de meerderheid begon met stormrondjes. Later in de bespreking kwam naar voren dat ook dit oefening vereist. Stormrondje met de O-jol lijkt langzaam te gaan. Misschien ook een onderwerp voor een training.
De tafel voor het diner stond al gedekt en er werd een mooie Indonesische maaltijd voorgeschoteld. Later werd een een tweede bord uitgeserveerd.
Zondag begon voor een ieder wat stram. Dat werd met een mooie bries en de bekende ruit snel soepeler. De kou werd verdreven door HANGEN….HANGEN…..HALEN….HALEN…
Hindernis. Om dat te oefenen werden halverwege het kruisrak twee boeien uitgelegd. Ofwel de ruimte tussen de boeien was gesloten ofwel hij was open. Ronden 1 open en ronde 2 gesloten. Dat lijkt eenvoudig, maar niet voor O-jollers. Dat is ook weer niet zo gek. Er moet allerlei zaken aandacht gegeven worden. Wonderlijk is hoe snel je dan iets vergeet. Training en uren maken zal dan de remedie zijn.
Bij de ruimte open kwamen alle boten min of meer tegelijkertijd door het “gat” heen. Dat vereiste heel goed opletten en goed kijken waar een gaatje zat. Er werd op getraind om daarvan bewust te zijn en een plan te maken waar je dan dat gaatje ziet en hoe je daar dan komt.
Tot slot werden er starts geoefend. Heul veul. Dat deden R&R door iedere minuut een start en bij de derde start een rak omhoog en naar beneden. Dus starten en een minuut later weer starten. Een enkeling wist zijn boot een minuut op de startlijn te houden. De anderen probeerden dat op andere wijze. Leerzaam was het inzicht dat wanneer je je plek niet zou halen direct met een ander plan moest komen, anders werd de startlijn ruim na het startschot overschreden. Onder het zeilersmotto, beter soms te vroeg dan altijd te laat lag op enig moment het gehele veld boven de startlijn. Vooral wanneer iemand een dipstart wilde maken. Dat zeker niet “dacht “ het veld en ging naar voren. Hele intensieve training en goed bedacht en uitgevoerd door R&R. Een keer deden ze een algehele terugroep. Dat was ons enthousiasme voor hun training.
Op tijd terug in de haven voor nabespreking en daarna de boten op de trailer. Zo een zondag gaat iedereen zijn eigen weg terug. Met dank aan de trainers en de IOU klasseorganisatie die ook heeft bijgedragen aan deze nationale training.
Beleefd en opgeschreven door
Jeroen Kooi
NED-585
