”Hier unterscheiden sich die Männer von den Jungen”. Zo begon de SKS voorzitter het Palaver aan de besneeuwde oevers van de Baldeneysee, richting de veertien Mannen die wél aan de start verschenen. Het ging in deze veertien ouderlingen als Gods woorden. Want we keken toch wat beteuterd om ons heen: steenkoude nacht achter de rug, overal sneeuw, stijve dekkleden en lijnen hard als kabels. Die Ruhrpokal 2022 werd ingeschreven door 24 zeilers maar bij tien stuurjongens had de weersverwachting hun moed aangetast. Dat de SKS voorzitter de doorzetters een trots gevoel wilde geven was goed gezien: deze kleumende maar echte mannen hadden dat zeker nodig!
De geheel afwezige 12Voetsjollen, normaal trouw Ruhrpokal bezoeker, zijn dus karakterloos gebleken maar de O-jollen hadden toch wel een aardig veld aan de start. En de vijf aanwezige Hollandse doorzetters deden alsof ze er zin in hadden. Zij waren vrijdagavond alvast maar begonnen met de duitse seizoenopening door luidruchtig aanwezig te zijn. Het Palaver werd dan ook met hoofdpijn aangehoord. Het had trouwens een mannetje meer kunnen zijn maar er was er ééntje, we noemen hem N.N., die de week tevoren een maand rijontzegging in Duitsland op zijn deurmat zag vallen: veeeeeel te hard van EURO weer terug naar Nederland gereden.... Het kan verkeren.
Gestart werd rond 11 uur onder dreigende donkergrijze sneeuwwolken en een buiige windje die soms zeer stevig kon zijn. Dat leerden Luuk, Jan Willem en Thies tussen de eerste en tweede start, met ruime wind hard naast elkaar planerend op een enorme vlaag. Maar toen kwam er nóg een superharde drukker over heen! Bij Jan Willem brak met enorme knal de stagterminal bij de mast af. En Thies dacht de woeste wind te pareren door licht op te loeven (dom, dom: afvallen, altijd afvallen bij harde vlagen!!) en sloeg kalmpjes maar bedaard om. Zijn inspectieluikje vóór besloot zelfstandig zwemmend verder te gaan en de laatste wedstrijdjes ging het boegje dus diep door de golfjes. Maar altijd nog beter dan Jan Willem: deze meervoudig oud-winnaar werd nu eervol laatste in dit evenement want zijn NED 512 kon direct de trailer op.
Nee, dan die Luuk Kuijper. Afgevallen en afgetraind ging hij er eens goed voor zitten. Tijdens die keiharde vlaag was hij nog gewoon een geluksvogel maar tijdens de wedstrijden zocht hij toch echt telkens de goede draaiingen op. Want de Baldeneysee, dit keer dus omgetaald tot Baldeneyschnee, was weer eens enorm wispelturig. En deze Kralinger is dan in zijn element: zaterdag 1,2,2 en 3 op de zondag. Op de zaterdag na de vierde start brak het RC de wedstrijd af: kruis en voordewindse rakken namen elkaars rol over. Tjsa: dat was ook voor Essen wat te heftig.
Trouwens: toen die sneeuwbuien over het kruisrak joegen en ons voordekje even wit kleurde waren we ook blij om als echte Mannen door het leven te kunnen gaan. Dik ingepakt in de droogpakken was het allemaal net warm te houden maar het objectief gezien was het toch best wel extreem. Maar we wilden de afhakers natuurlijk géén gelijk geven!!
Achter Luuk zijn rug, die net als de vorige wedstrijd (Eiscup) niet te bezeilen was, speelde zich een stevige strijd af. Eerst leek Thomas Leitl Luuk nog te kunnen verslaan maar hij moest toch ook Koning Baldeneysee, Rolli Franzmann, voor zich laten (Thomas die, samen met Júrgen Alberti, door reist naar Garda voor een weekje Italiaans trainen en sparren, gaat dus nog een jaloersmakend vervolg tegemoet).
Thies had na de laatste wedstrijd, met winst van 0,5 seconde op gastheer Rolli, trouwens evenveel punten als nummer 2 en 3 maar werd in de onderlinge vergelijking naast het podium geduwd. Jan werd zesde en Arno negende. Enfin: iedere doorzetter/deelnemer kreeg zo’n SKS handdoek en een Paashaas dus de echte Mannen hadden allemaal tevreden gezichten.
’We’ hadden het toch maar mooi vol gehouden en dus stapte uiteindelijk iedereen zondagmiddag toch met een lekker gevoel de getrailerde auto weer in. Ook van het sociale deel trouwens, het Alphio diner, was zaterdag weer uitstekend en deze Italiaanse kok Alphio durfde de Hollanders vrijdag ook al niet het clubhuis uit te zetten toen ze gezellig en luidruchtig hem zijn nachtrust ontregelden. Ver na middernacht stuurde hij uit armoe zijn marito, tevens zijn capo, maar op ons af. Het weekend eindigde met heerlijk varen onder een verwarmend zonnetje op de zondag. En tijdens die woeste zaterdag keek iedereen ons bewonderend aan en vond ons stoere mannen. Nou, U begrijpt het al; er zijn wel eens mindere weekenden!
Nu: op naar Reeuwijk waar het Nederlandse ranglijstseizoen zal starten! Schrijf U in, schrijf U in: het gaat een prachtig wedstrijdseizoen worden en Elfhoeven staat al decennia lang bekend om zijn gezelligheid.
