En waar je ook geweest bent
In Sneek of in Madrid
Al was je straal bezopen
Je wist toch wel waar het ligt
Want je wilde
Terug naar Terschelling
Hessel had er al een hit mee in 1991, wij wilden het vorig jaar proberen maar Covid gooide roet in het eten. Maar dit jaar zou het dan eindelijk gaan gebeuren; we gaan terug naar Terschelling....
Een volle wedstijdkalender, wachten op mooi weer en getijden waarmee we met ’normale’ tijden kunnen vertrekken. Het viel niet mee maar Onno zal Onno niet zijn als hij volhardend bleef zoeken naar mogelijkheden en zowaar toch een zondag vond waarop we konden vertrekken. We hebben er de wedstrijden op de Zilverplas voor moeten laten schieten maar kregen er een mooi alternatief voor terug.
zondagochtend rond kwart over zeven (’s-ochtends...) verzamelen zich 6 man bij de Nieuwe Willemshaven in Harlingen. 4 Olympiajollen en één rubberboot gevuld met tassen voor de overnachting op Terschelling.
we moesten om kwart over acht vertrekken omdat het tij niet wacht en vertraging er voor zou zorgen dat we op het Wantij bij het Kimstergat de stroom tegen zouden krijgen.
Na een laatste groet door de havenmeester van Harlingen zetten we koers richting dit Kimstergat. Met een noordoosten wind kracht 3 tot 4 gaat het aan de wind voorspoedig richting de splitsingsboei 13 km verderop. Eenmaal daar aangekomen constateerden we dat de stroom inderdaad tot stilstand was gekomen en de ebstroom alweer ingezet was. Een snelle dieptepeiling met een geinproviseerd diepteloodje (touwtje en een Bahco) leerde ons dat de diepte 1,01 was. Net 1 cm meer als de diepte van een Ojol met neergelaten midzwaard. Niks aan de hand dus :) Vervolgens via de Oostmeep met ruime wind richting de Riepel, een bank tussen de oostmeep en Terschelling. Onno probeerde nog deze Riepel te overwinnen maar als snel bleek de diepte hier niet die vereiste 1 meter te zijn, dus in allerijl snel de alternatieve geul gezocht die ons in Noordwestelijke richting over die Riepel leidt. Vervolgens vlak voor de wind en met stroom mee richting West.
Eenmaal aangekomen bij de havenmonding was het even opletten of de veerboot ons pad niet zou kruisen maar die wachtte gelukkig even op ons. Juist toen we passeerden hoorden we zijn groet van driemaal de scheepshoorn, dank aan de kapitein!
De haven van Terschelling was net weer een beetje bekomen van de HT race waar normaal gesproken ook diverse Ojollers te vinden zijn en had genoeg plaats voor onze 5 bootjes. En warme douche, gevolgd door een niet te versnaperen portie verse vis maakte het ontvangst op dit schitterende eiland compleet.
Onno neemt ons vervolgens mee op een prachtige wandeltocht over het eiland. Ondergetekende begon enthousiast aan de wandeling maar gaandeweg bleken de oude bootschoenen niet echt gemaakt voor dit soort uitstapjes. Dus op naar het prachtige terras van De Walvis. Wellicht het mooiste uitzicht van de hele Waddenregio... na een paar biertjes en dito bitterballen, een heerlijk diner bij de Heksenketel (waar naar verluidt meerdere Ojollers vaste gast zijn...) sluiten we de dag af bij ons 5 sterrenhotel wat geregeld was door Ale. (Hulde voor dit regelen). Gelukkig had Ale 6 geluiddichte kamers geregeld zodat niemand last had van (hap)snurkers die hun nachtrust zouden verstoren.
Grootste probleem van de avond was het bepalen van de route voor de terugreis en het tijdstip van vertrek (ja, je kunt maar een probleem hebben) Zeer ervaren wadzeilers Harald en Onno twijfelden tussen de zelfde route terug of toch via het Schuitegat en de Vliestroom? Windfinder bracht de heren aan het twijfelen; de wind zou gaan draaien van oost naar zuid(oost) maar wanneer precies? de route richting het Kimstergat zou als voordeel hebben dat het wat rustiger is maar een draaiing naar zuid zou betekenen dat we moeten laveren en mocht het qua tijd tegenzitten dat zou zelfs het tij tegen ons werken. De Rib zou dan ingezet moeten worden voor het laatste stuk...niet echt wenselijk.
De route via het Schuitegat en de Vliestroom is korter maar wel heftiger. De oostenwind in combinatie met het opkomend tij zou zorgen voor een hobbelige rit. Groot voordeel zou wel zijn dat we de vloedstroom optimaal zouden benutten. ine-mine-mutte... we kozen voor de laatste route.
Om 10 over zeven maandagochtend vertrokken we uit de haven van West in oostelijke richting. we hadden de maansverduistering die die nacht op Terschelling schijnbaar het beste te zien was geweest even gemist....
heerlijk uitgerust en fris en fruitige ging het met de wind in de rug en stroom tegen het Schuitegat uit, richting Vlieland. Dat was dus even spannend. Vier bootjes naast elkaar. De ene met de giek wat verder naar buiten dan de andere, op een voordewindsrak van 7,5 km zorgde dit voor wat gespannen blikken vanuit de rescue maar alles ging perfect. Harald, 30 jaar ervaring op de Wadden, koos er voor om een heel stuk af te snijden en het midden van het Schuitegat te kiezen, Onno bleef aan stuurboord kant en maakte handig gebruik van het feit dat aan de zijkanten minder stroming staat; als gevolg daarvan sluit hij even later keurig vooraan aan, ondanks een ruime bocht over stuurboord.....
Na het ronden van de Vliestroom 2 (rood) ging het aan de wind richting Harlingen.
zoals verwacht was het een hobbelig stukje. Niet zelden kwamen de bootjes voor meer dan helft uit het water om vervolgens in de volgende golf half vol te lopen. Ja je moet er iets voor overhebben. Ook in de Rib kregen we menig golf over de boeg. Deze toch wel hobbelige rit duurde een klein halfuurtje. Nadat we de aansluiting met de Oostmeep voorbij waren werd het snel rustiger. Alleen bij het Lange zand kreeg de oostenwind weer wat vat op de golven maar dit was vergelijkbaar met lagerwal Sneekermeer bij windkracht 5 a 6, niet geheel onbekend dus voor de heren zeilers.
Mooi was het om te zien hoe nietig we zij als we worden opgelopen door de grote vaart. Schepen zoals de Yed Prior (groot en rood) van 135 meter lang en 22 meter breed en hoog in dezelfde geul als een olympiajol van 5 meter bij 1,60. Imposant om te zien, maar vooral om uit de buurt te blijven. Op de foto dit grote ding met op respectabele afstand daarachter de NED631 die even met een zonsverduistering te maken kreeg. (die de rest van nederland weer gemist heeft...)
De voorspoedige terugreis eindigde net geen 4 uur later weer waar hij een dag eerder ook begon, in de haven van Harlingen alwaar we zeilend naar binnen dachten te gaan. Daar dachten ze echter in de haven even anders over en we werden er door 2 hele vriendelijke heren van de RWS23 op gewezen dat zeilen in de haven toch echt niet toegestaan is en we gebruik hadden moeten maken van de rib om de haven binnen te varen. Mooi leermoment voor een volgende keer.
Het was een prachtig avontuur en ik snap goed wat Hessel dreef om zijn hit te schrijven; je wilt eigenlijk altijd wel terug naar Terschelling, maar dan wel met een Ojol natuurlijk!
