Na de eerste dag was de top drie van onze Ranglijst Openingswedstrijd, de Paashaas 2025 op de Reeuwijkse Plassen, al bekend. Enkel ging het er nog om wat de kop boven dit verslagje zou worden. Werd het: ”Maurice schonk van den Hondels geen Paashaas”? Nee dus, want het bleek gewoon een dominant van den Hondeltjes-weekend te worden.
Bekijkt U de uitslagen maar: de ene van den Hondel tikte maar liefst vier van de zes paaltjes binnen. En die ander was ook bijna niet buiten de top drie weg te houden. De jonge is de helft jonger dan de oude maar sterke overeenkomst in zeilkwaliteiten. Trouwens ook de overeenkomst qua uiterlijk want bekijk even de foto’s boven dit verslag. Ook Maurice Schonk presteerde sterk en heel stabiel top drie maar moest het met de kleinste Paashaas doen. Thies Bosch en Fedde Sonnema zaten daar weer respectabel achter.
Het werd echt een heerlijke start van ons wedstrijdseizoen. De zon bleek niet weg te slaan, het windje was zeker zaterdag veranderlijk en lastig maar bleef wel het hele weekend staan. Elfhoeven heeft een heerlijk walgebeuren met uitstekende lunch service waarbij ook Olympiajol dames weer actief waren. Het terras voor en achter bewoog actief met de zon mee. En iedereen had goede zin na een lange winter. En, er waren toch een tachtig bootjes op het evenement afgekomen waarbij vooral de zeer gevulde startlijn met 25 Valken opvallend was. Een prachtig gezicht. Maar daar werd we in onze ’Koningsklasse’ niet altijd even blij van.
Iedere start was het weer opnieuw de vraag: lopen we dat Valken veld al voor de eerste ton in of pas voor ton twee. Sommigen van ons moesten wel alle Valken passeren voor de finish. En het achterveld van de Valken anticipeerde ook niet altijd even briljant. Een muur van valse wind en vooral een langzaam bewegende blokkade bij iedere ton. Maar goed, Valkenbemanningen zijn wel gezellige zeilers dus het sacherijn bleef beperkt.
Nee: dat gemopper konden we onderling wel regelen. Want er werd natuurijk weer pittig gevochten tussen en rond de tonnen. We hadden er duidelijk zin in, en zo hoort het ook. Een enkele zeiler was wellicht wat te fanatiek voor zijn tegenstander. En die enkeling voer zuchtend over zoveel inzet vervroegd naar de haven. Maar: eat it! It giet oan! Zonder strijd geen overwinning en op de wal ging de strijdbijl de grond wel weer in. Want gemoedelijk en gezellig bleef het zeker.
Neem bijvoorbeeld het fraaie gevecht bij de laatste boventon tussen Henri Boere en Bart: ze streden elkaar ruim voorbij de ton en scherp terugsturende kwam daar nog even die Valk net om die ton heen. Het werd een vermakelijk pas de deux, een waar ’spitzen ballet’ waarbij Henri regie hield maar even later toch de zege aan Bart moest gunnen. Beide op hun thuiswater trouwens en dat is geen nadeel hier.
Het werd dus de van den Hondeltjes zegetocht. Ons Olympiajol veld van zestien bootjes was bepaald niet zwak te noemen en toch bleek de Jonge VDH dominant. Bij de eerste boventon iedere keer al in de voorste gelederen, daarna rustig doorbouwend. Tot groot plezier van de Oude VDH. Die Jonge VDH heeft het natuurlijk niet van een vreemde.
Iedere vergelijking met Max en Jos, Matthieu en Adrie gaat vast mank. Immers de OVDH liet Bart, de JVDH, echt niet bij het tankstation staan om kwaad alleen naar huis te rijden. Maar de paplepel is in VDH-huize wel gevuld met regatta-voeding, gekookt door moeder Astrid die als wedstrijdzeilende tiener op de wal geschaakt werd door de ODVH. En de JDVH, heeft als drieendertig jarige trouwens al meer starts gemaakt dan menig Olympiajoller van dubbele leeftijd.
Toch zagen we het niet aankomen. Want JDVH zat niet voor het eerst in de Olympiajol en toen hebben we hem toch echt even laten zien dat je langzaam door de gelederen hoort klimmen. En, liefst veel respect voor onze leeftijd en ervaring moet tonen! Dus niet zomaar ineens zegevieren. Dus ook Bart gong het niet direct makkelijk af. Dit jaar vaart hij trouwens wel in uitstekend materiaal want Herman van Eijk heeft zijn NED 562, zijn eerste slanke M2, voor hem gereserveerd.
Herman zelf voer nu mee in zijn mooie Raphsody sloep aangezien zelf zeilen niet meer lukt door de tegenstribbelende gewrichten. Dus werd de JDVH en trouwens ook de ODVH bij iedere ton betoeterd alsof het de finish was. Herman was duidelijk trots hoewel Jan Willem’s trots niet te evenaren bleek.
De ODVH glom namelijk van hier tot glunder. Het is dan ook prachtig wanneer je eigen DNA het hele veld en ook jou om de oren vaart. Bij een enkel ton zag je de ODVH soms ruimte maken voor de JVDH onder een zacht gefluister: ’toe maar, vaar er maar tussen’. Maar dat mag: voorrang moet je geven maar hoef je zelf niet op te eisen.
Bij de prijsuitrijking stonden er dus drie VDH’tjes trots met hun Paashazen te zwaaien. Zie op de foto de Jongste VDH reeds bewonderend naar vader en grootvader opkijken. Deze VDH nummer drie weet het zelf nog niet maar in 2055 wint ook hij echt deze Olympiajol beker op Elfhoeven. Want dat zeil-DNA blijkt erg besmettelijk.
Al met al een fraaie start van het seizoen. Ook de hekkesluiter, met verse kunstknie, good old Erik Kiebert stond trots met kleinzoon op het podium. Want, laatste of niet: we waren allemaal winnaar bij deze mooie seizoensstart. Nu maar hopen dat Bart, de JVDH, ook bij de grote wedstrijden zijn gezicht gaat laten zien. Want op die grote potten met de mooiste velden is de echte eer en nog meer plezier te halen. Dat geldt ook voor de, altijd sterk zeilende, Maurice maar hij vertelde al ten minste één groot Kampioenschap te willen varen. En dát zouden meer mensen moeten doen!
